Agenda 2025

ode aan het electriciteitshuisje

Misschien zijn het wel de meest-genegeerde bouwwerken ter wereld. Weggestopt tussen gemeentelijke perkjes of verloren langs een dijk of een autoweg. Omheind met Japanse duizendknoop of verstopt tussen de garageboxen van een woonwijk. Achteloos lopen hondenbezitters hun vaste rondje langs de huisjes. Er wordt hoogstens even bij stilgestaan om de hond zijn pootje te laten lichten. Ze lijken altijd en beetje weggemoffeld en niemand weet eigenlijk van wie ze zijn. De anonimiteit druipt er vanaf. Een handjevol grafittispuiters trekt er af en toe 's nachts opuit om ze te voorzien van een kleurtje, maar ook dat helpt ze niet op een podium. Ze worden er hoogstens even iets zichtbaarder van, zoals rook de aanwezigheid van de onzichtbare man verraadde. Vorig jaar besloot Lourens er eens op te letten tijdens zijn verkenningen voor onze wandelgidsen en inmiddels kan ie ze -net als verweesde winkelwagentjes, minibiebs, putdeksels, waslijntjes en schaftkeetjes- niet niet meer zien. Algauw was er een map met foto's die groot genoeg was om er een eerbetoon aan transformatorhuisjes aan te wijden. Foto's die nooit kijkpunten zouden worden. En ook op zijn vakantie kon hij ze niet meer zomaar voorbij lopen. Er zijn er bij die uit een tijd stammen dat heuse architecten zich nog bemoeiden met het ontwerp. Die staan in schril contrast met het stagewerk van de recentere bouwsels. Vanaf nu zullen we ze nooit meer links laten liggen en misschien nog even omkijken of we het goed gezien hebben ...