Nieuwsbrief 16-08-2024 | 
| |
|
|
De hoofdprijs
De Wandeltrofee (die later Wandelroute van het jaar is gaan heten) is onze favoriete hoofdprijs en we wonnen hem al drie keer met één van onze wandelgidsen. In 2014 wonnen we met Kroeglopers van het Routewerk team: 11 fantastische wandelingen met een mooi café aan het eind. Helaas niet meer te koop. Een jaar later wonnen we weer met De mooiste boswandelingen van Nederland: Jan Ensing leidde de wandelaars in 13 wandelingen en een kanotocht door de bijzonderste bossen van Nederland. We hebben er nog een paar van en dan is het afgelopen. En toen was het even stil tot we in 2018 met Een wandeling rondom Zuid-Limburg van auteur Alex Buis opnieuw de hoogste punten scoorden: 277 kilometer grensoverschrijdend wandelplezier. En daar zijn er ook niet veel meer van.
|
|
| |
| |
| De Gouden Wandelschoen
Nadat we in 2014 en in 2015 de Wandeltrofee wonnen ging de jury op de rem staan. Altijd winnen is niet leuk voor anderen en dat waren we eigenlijk wel een beetje met de jury eens. Maar omdat we in 2016 toch weer met kop en schouders boven de rest uitstaken kon de jury ons ook niet zomaar passeren. En dus werd eer een speciale oeuvreprijs in het leven geroepen. Juryvoorzitter Joost Vermeulen pakte één van zijn afgetrapte en versleten schoenen, spoot hem goudkleurig, timmerde hem op een rood plankje en daar was de Gouden Wandelschoen: de oeuvreprijs voor al ons werk. Eerlijk gezegd onze allermooiste prijs tot nu toe en hij pronkt nog steeds op ons kantoor. Wie hem een keer wil vasthouden moet maar langskomen in Arnhem.
|
|
| |
| |
| Net niet de hoofdprijs
Het komt ook wel eens voor dat we net niet winnen. In de loop der jaren kwamen er steeds meer gegadigden bij die ook Wandelroute van het jaar wilden worden. Aanvankelijk deden alleen Nederlandse wandelingen in een gidsje mee maar later kwamen daar wandelnetwerken, apps en Belgische en Luxemburgse routes bij. Het werd dus moeilijker om deze prestitieuze internationale prijs te winnen. Na 2018 reisden we iedere keer naar Gent om te horen dat we het net niet geworden waren. In 2019 werden we het net niet met Walcherse Wandelingen. In 2023 pisten we met de Heuvelrughike net naast de pot en in 2024 deden we mee met Van Dorestad naar Dokkum maar moesten we de spuugmooie bokaal in België achterlaten. Kortom: we zijn er wel weer aan toe om een keertje te winnen!
|
|
| |
| |
| | |
| | |
|
|
